Afgelopen dinsdag had ik een interview met Jelle Derckx van Growthinkers over dat ene boek wat mijn leven heeft veranderd. ‘Het slimme onbewuste’ van Ap Dijksterhuis. Ter voorbereiding van het interview bladerde ik er weer eens doorheen, en de kracht van het boek overspoelde me wederom.
Ik vind het ontzettend fascinerend dat wij als mensen altijd over alles willen nadenken, en het idee hebben dat we met onze gedachten alles kunnen bepalen en controleren. We identificeren ons met onze gedachten, die vaak voortkomen uit overtuigingen. “Ik ben nou eenmaal iemand die…” Terwijl er eigenlijk een veel waanzinniger, machtiger en intelligenter systeem onder zit: je onderbewuste. Want: als wij daadwerkelijk onze gedachten zouden zijn, hoe kan het dan dat we deze gedachten kunnen waarnemen?
Even een praktisch voorbeeld. Ik heb altijd gedacht dat een groot gezin datgene zou zijn wat mij gelukkig zou gaan maken. Immers, vroeger tijdens mijn jeugd, was het altijd een gezellige boel als we met alle leden van het gezin met 5 kinderen samen waren. Ergens in die periode heb ik blijkbaar bedacht en besloten dat dat ‘het perfecte plaatje’ was. En toen ik opgroeide had ik alleen maar dat plaatje voor ogen: als ik een groot gezin heb, dan zou ik gelukkig zijn. Ik verkocht dat plaatje aan mezelf. Met mijn gedachten. Maar ergens diep in mijn onderbuikgevoel (lees onderbewuste) voelde ik dat dit niet de waarheid was. Ik nam mijn gedachten veel te serieus, en werd daar ondertussen ontzettend depressief van. Ook wel bekend als het fenomeen ‘de botsing tussen je hoofd en je hart’.
Even fast forward naar zo’n jaar of 10 geleden. Ik las het boek van Ap Dijksterhuis en er ging letterlijk een wereld voor me open. Een totale verbazing waarom ik in godsnaam zo ongelofelijk veel belang had gelegd in mijn eigen gedachten. “Als ik dit denk, dan is het zo”. Maar dat bleek helemaal niet waar te zijn. En toen ik dat inzicht kreeg ontdekte ik dat ik enorm volgens mijn eigen overtuigingen was gaan leven. Maar zijn die overtuigingen wel waar? En zijn die wel van mij? Het is zo fascinerend dat we onze gedachten aannemen als onze identiteit. Terwijl er eigenlijk een veel groter systeem onder zit. Onze gedachten zijn peanuts in vergelijking met alle onbewuste processen die er op de achtergrond draaien.
De inzichten uit dit boek gaven mij de ruimte om mijn eigen gedachten niet zo serieus te nemen, en er mee te spelen. Iedere keer dat er zo’n vervelende hardnekkige gedachte de kop opsteekt, denk ik: “oh wat grappig, popt die gedachte weer op.” Iets bewust maken waar je eigenlijk onbewust van bent.
Als je zo gaat kijken naar jouw brein en naar jouw gedachten, dan neem je jezelf een stuk minder serieus. Leer erop vertrouwen dat jouw onderbewuste weet wat het goede is. Want daar zit de wijsheid, al die informatie die al jaren in jouw onbewuste is opgeslagen.
Probeer in de komende week eens bewust te registreren welke gedachten er allemaal voorbij komen. Kijk ernaar alsof het dingen zijn die opkomen en weer weggaan, zonder er een oordeel aan te hangen. Schrijf ze desnoods eens op, in een soort gedachtendagboekje.
En wil je hier meer over weten? Begin dan bij het boek ‘het slimme onbewuste’ van Ap Dijksterhuis. Ik hoor graag welke inzichten jij hier voor jezelf eruit hebt gehaald!