Ik ben nu ruim 2 maanden onderweg en begin steeds meer paralellen te ontdekken tussen het letterlijke leven “on the road” en het leven waar ik vandaan kom.
Handige voorinformatie: ik ben een slak. Een hele grote, zware slak. Ik rij gemiddeld niet harder dan 80km/per uur en heuvel op soms maar 30 of 40. Heuvels af moet ik remmen op de motor want 4000kg pakt rap de snelheid die dan lastig te beheersen is.
Dus niet alleen omdat ik dat fijn vind, maar de simpele waarheid is: we gaan gewoon niet harder. Alles gaat dan schudden, Lot wordt hebberig met de diesel en het past gewoon niet.
Eerst heb je je oude systeem nog dat mee wil rijden met de rest. “Met het verkeer meegaan” zei mijn instructeur vroeger altijd. Dat lukte dus niet!
Iedereen zoefde om mij heen. Links inhalend, rechts, afremmend of juist duwend dat ik moet opschieten. Je voelt je opgejaagd en soms zelfs gedwongen mee te gaan in een flow die niet van jou is. En daar, ergens midden in Spanje, begon ik de wegen en het verkeer anders te zien en te voelen. Ik heb het nu niet over autorijden maar over die snelweg called Life :-).
Het is één van de dingen waar ik nu op terugkijk en snap dat ik daar doodmoe van werd. Het bepalen van je eigen tempo op die overvolle “snelweg” van verwachtingen, opboksen, mee willen (soms moeten anders lig je van de weg af) doen en waarmaken. Het is bijna niet te doen.
Ik begon steeds vaker even opzij te gaan, gewoon aan de kant zodra dat kon. De andere mensen laten passeren, iemand ruimte geven om wel harder te gaan en toen…
Het was bizar: automobilisten gingen mij bedanken door even de gevarenlichten aan te zetten of te zwaaien. Motoren strekten hun rechterbeen uit (nee, ze hadden geen collectieve been-strek-behoefte wat ik de eerste 10 keer nogal raar vond). Het grootlicht signaal verdween, het bumperkleven hield op en de gevaarlijke inhaalmanoeuvres werden voorkomen. En opeens ontdekte ik mijn eigen ritme. Ik hoefde niet mee te doen om toch mijn bestemming te bereiken. Ik kwam er nog steeds, maar op mijn eigen voorwaarden, mijn eigen-wijze en met heel veel meer plezier en rust.